Οι Πέμπτες στο σχολείο μας είναι γεμάτες και με χορό.
Έα καταπληκτικό σχολείο το Καλλιτεχνικό Σχολείο Κερατσινίου Δραπετσώνας, και η εμπνευσμένη καθηγήτρια σύγχρονου χορού Κονδυλιά Σοφία σε συνεργασία με το σχολείο μας αποπειρώνται μια προσέγγιση επικοινωνίας μέσω της κίνησης. Χρησιμοποιείται η γλώσσα του σώματος και η μη λεκτική διάσταση της επικοινωνίας - η οποία αποτελεί τρόπο έκφρασης - για να παρακινηθεί η επικοινωνία.
Τα παιδιά μας χαρακτη-ρίζονται από την αδυναμία τους να διαμορφώσουν διαπροσω-πικές σχέσεις και να αλληλεπιδράσουν κατάλληλα με το περιβάλλον. Συχνά χωρίς να μιλάνε, αυτά τα παιδιά μπορεί να απασχολούνται με παράξενες,
επαναλαμβανόμενες κινητικές συμπεριφορές οι οποίες αυξάνουν την απομόνωσή τους. Η κίνηση του σώματος χρησιμοποιείται για να έρθει σε επαφή και να δημιουργηθεί μία θεραπευτική σχέση με το παιδί. Χαρακτηριστικά στοιχεία της κίνησης των παιδιών μας είναι ο καθρεπτισμός της κίνησης, η δημιουργία κάποιας προσωπικής των σειράς κινήσεων η οποία τα καθησυχάζει λόγω της οικειότητας και της αποδοχής που έχουν με αυτή. Ξεκινώντας από αυτή την μοναδική κινητική συμπεριφορά η κ.Κονδυλιά σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας για δέκα Πέμπτες διερεύνησε τη δυνατότητα μεσω της κίνησης να συναντά τα παιδιά μας σε ένα πρωταρχικό, μη λεκτικό επίπεδο και από εκεί οι μαθητές μας να μπορούν να εξελιχθούν αυξάνοντας την αυτογνωσία ταυς , ανακαλύπτοντας νέες ικανότητες για να αντιμετωπίσουν το περιβάλλον.
Συνδιαμορφώθηκε μια μίνιμουμ συνεργασία με 3 μαθητές μας, η οποία τώρα συνεχίζεται στους χώρους του Καλλιτεχνικού Σχολείου μαζί με τους μαθητές της Γ' Γυμνασίου στην κατευθυνση Χορού.
Εκεί όλοι μαζί διαδρούν σε δραστηριότητες κίνησης, έκφρασης και μεγιστοποίησης πηγών επικοινωνίας.
Πρόκειται για μια όμορφη προσπάθεια αλληλοαποδοχής, ανάπτυξης ικανοτήτων κοινωνικής αλληλεπίδρασης, βελτίωσης της αυτογνωσίας, της αυτοεκτίμησης και της προσωπικής αυτονομίας.
Τα λόγια της Διεθύντριας του Καλλιτεχνικού σχολείου κας Σταθοπούλου Παναγιώτας αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα της προσπάθειας:
Έα καταπληκτικό σχολείο το Καλλιτεχνικό Σχολείο Κερατσινίου Δραπετσώνας, και η εμπνευσμένη καθηγήτρια σύγχρονου χορού Κονδυλιά Σοφία σε συνεργασία με το σχολείο μας αποπειρώνται μια προσέγγιση επικοινωνίας μέσω της κίνησης. Χρησιμοποιείται η γλώσσα του σώματος και η μη λεκτική διάσταση της επικοινωνίας - η οποία αποτελεί τρόπο έκφρασης - για να παρακινηθεί η επικοινωνία.
Τα παιδιά μας χαρακτη-ρίζονται από την αδυναμία τους να διαμορφώσουν διαπροσω-πικές σχέσεις και να αλληλεπιδράσουν κατάλληλα με το περιβάλλον. Συχνά χωρίς να μιλάνε, αυτά τα παιδιά μπορεί να απασχολούνται με παράξενες,
επαναλαμβανόμενες κινητικές συμπεριφορές οι οποίες αυξάνουν την απομόνωσή τους. Η κίνηση του σώματος χρησιμοποιείται για να έρθει σε επαφή και να δημιουργηθεί μία θεραπευτική σχέση με το παιδί. Χαρακτηριστικά στοιχεία της κίνησης των παιδιών μας είναι ο καθρεπτισμός της κίνησης, η δημιουργία κάποιας προσωπικής των σειράς κινήσεων η οποία τα καθησυχάζει λόγω της οικειότητας και της αποδοχής που έχουν με αυτή. Ξεκινώντας από αυτή την μοναδική κινητική συμπεριφορά η κ.Κονδυλιά σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας για δέκα Πέμπτες διερεύνησε τη δυνατότητα μεσω της κίνησης να συναντά τα παιδιά μας σε ένα πρωταρχικό, μη λεκτικό επίπεδο και από εκεί οι μαθητές μας να μπορούν να εξελιχθούν αυξάνοντας την αυτογνωσία ταυς , ανακαλύπτοντας νέες ικανότητες για να αντιμετωπίσουν το περιβάλλον.
Συνδιαμορφώθηκε μια μίνιμουμ συνεργασία με 3 μαθητές μας, η οποία τώρα συνεχίζεται στους χώρους του Καλλιτεχνικού Σχολείου μαζί με τους μαθητές της Γ' Γυμνασίου στην κατευθυνση Χορού.
Εκεί όλοι μαζί διαδρούν σε δραστηριότητες κίνησης, έκφρασης και μεγιστοποίησης πηγών επικοινωνίας.
Πρόκειται για μια όμορφη προσπάθεια αλληλοαποδοχής, ανάπτυξης ικανοτήτων κοινωνικής αλληλεπίδρασης, βελτίωσης της αυτογνωσίας, της αυτοεκτίμησης και της προσωπικής αυτονομίας.
Τα λόγια της Διεθύντριας του Καλλιτεχνικού σχολείου κας Σταθοπούλου Παναγιώτας αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα της προσπάθειας:
Όσοι
έχουν βιώσει την απίστευτη δύναμη της τέχνης μέσα από την εκπαιδευτική
διαδικασία, εύχονται να γίνουν όλα τα σχολεία καλλιτεχνικά. Όχι
βέβαια για τις παροχές τους αλλά για να αποδοθεί στην ΤΕΧΝΗ η θέση που
της αρμόζει, αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την παιδαγωγική κοινωνική
και θεραπευτική της διάσταση.
